اساسا آثار طراحی و معماری درباره نوع زندگی‌ای که به بهترین شکل در درون و اطراف خود متجلی می کنند با ما حرف می‌زنند. آن ها به ما از حال و هوای خاصی میگویند که می‌خواهند در ساکنان‌شان برقرار و تقویت کنند. در حالی که مارا گرم نگه می‌دارند و با روش های مکانیکی کمک‌مان می‌کنند، همزمان از ما دعوت می‌کنند که افرادی ویژه باشیم.
آن ها از چشم اندازی از خوشبختی سخن میگویند.
بنابراین زیبا توصیف کردن یک ساختمان نشان دهنده‌ی چیزی بیش از صرفا دلبستگی‌ای زیبایی شناختی است؛ بلکه نشانه ی جذب شدن است به روش خاص از زندگی که این ساختار از طریق بام، دستگیره درها، قاب پنجره ها، پلکان و مبلمانش بر می انگیزد. احساسی از زیبایی نشانه دست یافتن به روش ترکیبی از مصالح است. که با ایده های ویژه‌ی ما درباره یک زندگی خوب، همخوانی دارد.