تشویش منزلت
آلن دوباتن
مترجم: فاطمه قربانپور

فرضیه‎‎های متدوالی درباره‎ی اینکه چه انگیزه‎‎هایی ‎باعث می‎شود خواستار جایگاه اجتماعی رفیعی باشیم وجود دارد؛ ازجمله ثروت اندوزی، شهرت طلبی و نفوذ طلبی.

به جای اینها خلاصه کردن آنچه به دنبالش هستیم در لغتی که به ندرت در فلسفه‎ی سیاسی مورد استفاده قرار می‎گیرد دقیق‎تر خواهد بود: عشق. زمانی‎که خوراک و مسکن تامین باشند انگیزه‎ی اصلی پنهان در تمایل به کسب جایگاه اجتماعی والا خیلی به منافعی که می‎توانیم به دست آوریم یا قدرتی که می‎توانیم اعمال کنیم نسبت داده نمی‎شود بلکه به میزان عشقی که در نتیجه‎ی جایگاه اجتماعی رفیع دریافت خواهیم کرد، برمی‎گردد. پول، شهرت و نفوذ بیشتر به عنوان نشانه‎‎هایی ‎از عشق و وسیله‎ای برای عشق‎ورزی ارزیابی می‎شوند تا اینکه به خودی خود یک هدف باشند.

چطور واژه‎ای که معمولاً فقط درباره‎ی آنچه از والدین یا شریک عشقی خود می‎طلبیم استفاده می‎شود می‎تواند به خواسته‎ی ما از دنیا اطلاق شود؟ شاید بتوان عشق را در معنای خانوادگی اش در اشکال مادی و جنسی، نوعی احترام و حساسیت یک شخص به حضور شخصی دیگر تعریف کرد. وقتی مورد محبت قرار می‎گیریم احساس مهم بودن می‎کنیم. حضورمان مورد توجه قرار می‎گیرد، شناسنامه می‎گیریم، عقایدمان پذیرفته می‎شود، احساساتمان مورد التفات قرار می‎گیرد وبه نیازهایمان توجه می‎شود. و در سایه‎ی چنین توجهی رشد می‎کنیم. میان شکل عاشقانه و منزلتی عشق تفاوت‎‎هایی ‎وجود دارد- مورد دوم هیچ‎گونه بُعد جنسی ندارد، نمی‎تواند به ازدواج ختم شود، طرفین آن انگیزه‎‎های فرعی دارند- و با این حال افراد محبوب در حوزه‎ی منزلت هم همانند معشوقه‎‎های یک رابطه‎ی عاشقانه از امنیت در پناه نگاه رئوف دیگران برخوردار خواهند بود.

نام بردن از افرادی که جایگاه مهمی در جامعه دارند به عنوان “آدم حسابی” و کسانی که در مقابلشان هستند به عنوان “هیچ‎کاره” کاملاً رایج است- اینها اصطلاحاتی مهمل هستند، چراکه همه‎ی ما ضرورتاً افرادی دارای هویت و حقوق یکسان برای زندگی هستیم. اما چنین کلماتی نشان‎دهنده‎ی تغییر کیفیت رفتار با گروه‎‎های مختلف می‎باشند. کسانی که جایگاهی ندارند نامرئی می‎مانند، با خشونت با آنها رفتار می‎شود، عقاید شان پایمال شده و هویتشان نادیده گرفته می‎شود.

تعداد صفحات : ۲۵۲ صفحه

شابک: ۹۷۸-۶۰۰-۸۳۹۲-۵۵-۲