آلن دوباتن
مترجم: بهاره پژومند
همیشه دانستن اینکه چگونه می‌توان زیبا ساخت این‌قدر مشکل نبوده است. در طول بیش از هزار سالِ ناپیوسته در تاریخ غرب، ساختمانی زیبا مساوی با ساختمانی کلاسیک بود، ساختاری با بخش جلوییِ یک معبد، ستون‌های تزیین‌یافته، نسبت‌های تکرارشونده و نمای متقارن.
یونانی‌ها پدیدآورنده‌ی سبک کلاسیک بودند، رومی‌ها آن را تقلید کردند و گسترش دادند و بعد از فاصله‌ای هزار ساله، طبقات تحصیل‌کرده‌ی ایتالیای دوران رنسانس آن را دوباره کشف کردند. کلاسیسیم از شبه‌جزیره‌ی ایتالیا به سمت شمال و غرب گسترش یافت، لهجه‌های محلی به خود گرفت و با مواد جدید به‌خوبی اجرا شد. ساختمان‌های کلاسیک در نقاطی به دوردستی هلسینکی و بوداپست، سوانا و سنت پترزبورگ، ظاهر شدند. ساخت بخش‌های داخلی، صندلی‌های کلاسیک، سقف‌ها، تخت‌ها و حمام‌ها باظرافت انجام شد.
با این که تفاوت میان گونه‌های مختلف کلاسیسیزم بیشترین توجه تاریخ‌دانان را به خود معطوف کرده، شباهت‌ها درنهایت واجد بیشترین تاثیرند. در طول صدها سال توافقی دقیق درباره‌ی چگونگی ساختِ در یا پنجره، تزیین ستون‌ها و بخش‌های جلوییِ سنتوری‌دار، چگونگی مرتبط ساختن اتاق‌ها به راهروها و چگونگی شکل دادن به آهن‌آلات و قالب‌‌گیری‌ها وجود داشت – پیش‌فرض‌هایی که دانشمند- معماران رنسانس آن‌ها را تدوین کرده و در کتاب‌های سرمشق برای بنّایان عادی، محبوب شده بودند.
آن‌قدر این توافق قوی بود که تمام شهرها به نوعی اتحاد در سبک رسیدند که در طول میدان‌ها و خیابان‌های متوالی امتداد می‌یافت. زبان زیبا‌شناسانه‌ای که به زمان معبد آپولو در دلفی برمی‌گشت تبدیل شد به زینت بخش خانه‌ی خانواده‌های حساب‌دار در ادینبرو وکیل در فیلادلفیا.
بسیاری از معماران کلاسیک یا مشتری‌هایشان نسبت به اصالت هیچ میلی نداشتند بلکه وفاداری نسبت به قوانین اهمیت داشت؛ تکرار، یک هنجار بود. هنگامی که رابرت آدام تالار کدلستون را در ۱۷۶۵ طراحی کرد، قراردادنِ بازسازیِ دقیقی از طاق کنستانتین در میانه‌ی نمای پشت، باعث غرورش بود. اگرچه دبیرستان توماس همیلتون در ادینبرو از ماسه‌سنگ کریلیث خاکستری تیره ساخته شده بود، زیر آسمان‌های دل‌گیر اسکاتلندی نشسته بود و تیرچه‌های استیل سقفش را نگه می‌داشتند، از آن به خاطر تقلید ماهرانه از فرم معبد دوریک از پارتنونِ آتن ستایش شده است. پردیس توماس جفرسونِ دانشگاه ویرجینیا در شارلوتتسویل، بی‌پرده‌پوشی از معبد رومی فورچونا ویریلیس و حمام‌های دیوکلتین تقلید کرده است، درحالیکه ساختمان شهرداری جدید جوزف هنسام در بیرمنگهام اقتباسی وفادارانه است از میسون کری رومی در نیمس در میانه‌ی یک شهر صنعتی.
تعداد صفحات : ۱۹۴ صفحه
شابک: ۹۷۸-۶۰۰-۸۳۸۲-۵۶-۹
